Tijdens de Week van Respect, die plaatsvindt tussen 9 en 15 november, plaatsen wij iedere werkdag een artikel gerelateerd aan dit onderwerp. Een lid vertelt, aan de hand van een thema, over zijn/haar ervaringen met respect. Vandaag is dat Niels van Nobelen, die vertelt over COVID-19.

In maart 2020 werd door premier Rutte de eerste coronamaatregelen bekend gemaakt in Nederland. We gingen in een gedeeltelijke lockdown, waarmee een deel van onze vrijheid werd ingeperkt om het coronavirus te bestrijden. Deze maatregelen hebben veel losgemaakt in ons land en een half jaar later beginnen de discussies opnieuw.  De meeste mensen volgen de voorgeschreven maatregelen op, maar sommigen verzetten zich ook en vinden de maatregelen maar overdreven. De huidige maatregelen hebben er voor gezorgd dat voor- en tegenstanders soms lijnrecht tegenover elkaar staan met conflicten tot gevolg.

De laatste maanden heb ik deze conflicten zelf ook ervaren. Ik werk namelijk in een supermarkt, waar klanten soms niet bereid zijn de verplichte richtlijnen van de winkel na te leven. Van het niet meenemen van een verplicht winkelmandje tot het niet genoeg afstand houden tot anderen. Ik heb het allemaal voorbij zien komen. De laatste maanden ben ik daardoor vaak in discussies terecht gekomen met klanten, die zich niet aan de maatregelen wilden houden. Helaas werd dit mij en de rest van het personeel niet altijd in dank afgenomen. We werden vaak uitgescholden, geïntimideerd en bedreigd, omdat wij simpel ons opgedragen werk deden. Overigens waren er niet alleen conflicten tussen klant en medewerker, maar ook tussen klanten onderling. Klanten gingen elkaar verbaal te lijf, omdat er geen afstand werd gehouden.  In een enkel geval gingen ze elkaar ook fysiek te lijf.

De conflicten en discussies over maatregelen zijn in veel gevallen te ver gegaan en ik voelde me daarom in de week van respect geroepen om hier iets over te schrijven. Zelf ben ik van mening dat iedereen mag denken over de maatregelen wat hij of zij wil, maar er zijn nu eenmaal verplichte regels die iedereen moet naleven. Of het nou leuk is of niet. Je kunt zelf misschien de regels onzin vinden of niet bang zijn voor het virus, maar dit betekent niet dat anderen hier hetzelfde in staan. Sommige mensen zijn namelijk bang voor hun eigen gezondheid of die van een dierbare. Dus als je de maatregelen zelf niet zo heel serieus neemt, toon dan ieder geval wel respect voor degene die ze wel willen naleven. Deze tijd is voor iedereen vervelend of moeilijk, maar respectvol met elkaar omgaan is het minste wat we kunnen doen.

 

Bron foto: https://unsplash.com/photos/Z9arfr0f248

Tijdens de Week van Respect, die plaatsvindt tussen 9 en 15 november, plaatsen wij iedere werkdag een artikel gerelateerd aan dit onderwerp. Een lid vertelt, aan de hand van een thema, over zijn/haar ervaringen met respect. Vandaag is dat Rody van der Pouw-Kraan, die vertelt over discriminatie.

“Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is verboden.”

Bovenstaande tekst is het eerste artikel van de Nederlandse Grondwet, de belangrijkste Nederlandse wet waar de rechten en plichten van alle Nederlanders in staan. Deze versie van de Grondwet komt uit 1983, een tijd waarin discriminatie en racisme in veel landen nog als alledaags werd gezien, maar door sommige groepen al heftig werd bekritiseerd. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Apartheid in Zuid-Afrika. Wanneer je denkt aan respect, het thema van deze week, denk je al snel aan het waarderen van een persoon zoals hij of zij is. Discriminatie en racisme kunnen dus gezien worden als directe tegenhangers van respect, toch?

In het afgelopen jaar heeft de wereld een nieuwe golf van anti-discriminatie en antiracisme protesten gezien, en ook Nederland werd hierin niet overgeslagen. We kennen allemaal het verhaal van George Floyd, een Afro-Amerikaanse man die door politiegeweld om het leven is gekomen. Van over de hele wereld ontstonden geluiden tegen dit politiegeweld, en voornamelijk politiegeweld tegen mensen met een andere huidskleur of afkomst. Op 10 juni verzamelden duizenden mensen zich in de Bijlmer, om te protesteren tegen racisme. Deze mensen verkondigen dat er respect moet zijn voor iedereen, ongeacht je huidskleur, godsdienst, geslacht of alle andere gronden. Zien we de link tussen hun doel, en het eerste artikel van de Grondwet?

Waar demonstraties en protesten ontstaan, ontstaan ook tegenprotesten, bestaand uit mensen die het juist niet eens zijn met de eerstgenoemden. In dit geval ging het om the ‘All Lives Matter” beweging. Deze beweging stelt zich defensief op tegen de Black Lives Matter movement, en beweert (al dan niet onterecht) dat BLM zich onterecht alleen inzet voor de gekleurde bevolking.

Deze beweringen zorgen voor spanning onder de mensen, waarbij wederzijds respect soms ver te zoeken is. Dit is niet goed, en daarom is juist nú de tijd om te luisteren naar elkaar. Ik weet, dit kan oncomfortabel zijn, maar het is in ieders belang om samen te zoeken naar een betere toekomst voor iedereen. Alleen zo zorgen we er voor dat er respect in overvloed is.

Bron foto: https://unsplash.com/photos/zUlUVSj-1j8

Tijdens de Week van Respect, die plaatsvindt tussen 9 en 15 november, plaatsen wij iedere werkdag een artikel gerelateerd aan dit onderwerp. Een lid vertelt, aan de hand van een thema, over zijn/haar ervaringen met respect. Vandaag is dat Thomas Out, die vertelt over eenzaamheid.

Een thema dat naar voren kwam toen wij het in de vergadering hadden over de Week van Respect, was eenzaamheid. Zeker nu we tijdens de coronacrisis van tijd tot tijd lockdowns worden afgekondigd, zorgt dit ervoor dat we onze sociale contacten minder snel buiten de deur vinden. Het ‘eenzaamheidsvirus’ waar koning Willem-Alexander het over had, grijpt om zich heen wanneer we het coronavirus proberen in te dammen. Dat eenzaamheid in elke leeftijdsgroep van de samenleving speelt is geen geheim, maar over eenzaamheid bij jongeren blijft een taboe waar een stuk minder over wordt gepraat.

Zelf maak ik dit ook mee. Om te voorkomen dat ik besmet raak, laat staan anderen te besmetten, sla ik een ontmoeting met bekenden vaker toch even over. De online zoom-borrels die afgelopen lente zo populair waren, worden nu wat minder georganiseerd nadat we afgelopen zomer toch wat meer teruggingen naar ‘het oude normaal’. Langzaam wende ik hier steeds meer aan, of keek ik zelfs raar op als iemand een activiteit voorstelde. Het is moeilijk om de sleur te doorbreken, of dit bij anderen aan te kaarten.

In de gemeente De Ronde Venen ligt eenzaamheid onder jongeren misschien wel nog sneller op de loer. Als landelijke gemeente zijn er naast de horeca niet veel meer soorten faciliteiten waar jongeren samen kunnen komen en anderhalve meter afstand kan worden gehouden. En om onnodige verplaatsing van mensen te voorkomen, wordt afgeraden om hiervoor naar de stad te reizen. Voordeel van De Ronde Venen is dat de gemeente een groot buitengebied heeft, waar je in alle rust kan genieten van de natuur die deze omgeving rijk is. Maar voor het bestrijden van eenzaamheid moet je natuurlijk niet met een hele groep tegelijk naar buiten gaan.

Toch denk ik dat niemand helemaal alleen is, ook al  kan iemand zich soms wel zo voelen. Er zijn de afgelopen periode heel veel initiatieven gestart om mensen met elkaar te verbinden. Van nieuwe vormen van contact tot geniale apps om de pandemie mee door te komen. Misschien kan technologie niet voorkomen dat we ons soms alleen voelen, het kan zeker meehelpen aan een oplossing voor dit probleem. Veder zijn er online veel initiatieven om eenzaamheid te bestrijden onder jongeren, zoals facebook groepen om nieuwe vrienden of gezelschap te zoeken. Dit soort ideeën om tijdens corona dichter bij elkaar te komen, zijn naar mijn mening een van de mooiere acties om toch de moed erin te houden.

 

Bron foto: https://unsplash.com/photos/Pv5WeEyxMWU 

Gisteravond vond het Jongerendebat in voor de gemeenteraadsverkiezingen 2018 plaats, dat wij organiseerde in samenwerking met Jongerenwerk. Wij willen hierbij nogmaals alle aanwezige jongeren en partijen bedanken voor hun bijdrage. Terugkijkend op de avond kunnen we de conclusie trekken dat de politieke partijen onze doelgroep graag willen horen. Laten we dat ook zeker doen als jongeren, door op 21 maart naar de stembus te gaan! Dan kijken wij terug op een geslaagde avond en vooruit naar een goede, stabiele samenwerking in de toekomst.